Take-Two houdt u vast aan de takken van de bomen

Rumble in the jungle! Ieders favoriete uitgever Electronic Arts (EA) heeft het boodschappenlijstje in de hand genomen en is op overnamepad. De arme stakker van dienst is ditmaal Take-Two, vooral bekend van de controversiële reeks Grand Theft Auto. De Amerikaanse uitgever uit Redwood zou een slordige 2 miljard euro overhebben voor Take-Two, een overwaardering van 64 procent van de huidige marktwaarde. Overnames lijken een nieuwe trend binnen de spellenindustrie: in 2007 slorpte Activision Blizzard al op.

Gelukkig is de directie van Take-Two niet echt op hun hoofd gevallen. Volgens een officiële verklaring wijst het bedrijf voorlopig het bod af, al was het maar omdat “EA de marktwaarde sterk onderschat”. Je moet het ze nageven, dat is gedurfd. Al een bonus van 64 procent krijgen is een smak geld, hoeveel goodwill willen ze daar dan nog bovenop? GTA mag dan wel een system seller zijn, het is geen Halo of Metal Gear Solid.

Maar afgezien van alle financiële brouhaha, kunnen we enkel juichen om de afwijzing. Herinnert u zich nog Westwood Studios of Bullfrog? Producenten die keer op keer pareltjes van spellen wisten af te leveren maar na hun overname door EA compleet op hun kop werden gezet. Veel ontevreden werknemers hebben ondertussen hun eigen studio opgericht, met wisselend succes. We kunnen alleen maar hopen dat EA lessen uit het verleden heeft getrokken.

Mind over matter: een nieuwe aanpak in besturingsmechanismen

In de categorie “Hoe gek kan je het bedenken” kan een nieuw stukje speelgoed verwelkomd worden. Emotiv's Epoc "high-fidelity nero system" belooft gefortuneerde gamers de kans om in-game objecten tot op zekere hoogte met hun gedachten te besturen. Het toestel dat je als een soort helm op je hoofd draagt, werd deze week op de jaarlijkse Game Developers Conference voorgesteld. Voor amper $ 300 kan ook u vanaf Kerstmis bomen uit de grond trekken zonder enige inspanning.

Op de helm zitten veertien contacten die de elektrische stroompjes in je hersenen oppikken. Een ingebouwde chip vertaalt deze in begrijpbare commando’s voor het spel. Voor de communicatie tussen de helm en de computer wordt gebruik gemaakt van een Bluetooth dongle.

Brian Crecente, eindredacteur van Kotaku, kreeg deze week de kans om deze vreemde nieuwe besturing uit te testen. “Het leviteren van objecten in het echte leven is enkel weggelegd voor goochelaars en illusionisten. Om het nu ook in zekere mate zelf te kunnen, is een bevreemdende maar verslavende ervaring. Alhoewel moet ik toegeven dat het even duurde voordat de helm mijn hersenen herkende. Maar dat zal vast wel aan mij liggen,” lachte de blogger.

Emotiv werkt naar eigen zeggen nog hard aan de perfectie van de technologie. Of dat dit “the next best thing” kan worden, is nu nog moeilijk te zeggen. Alles zal afhangen van het gebruiksgemak en de ondersteuning door ontwikkelaars.

Eerste details over Castlevanie-film duiken op

Nu er stilaan een doorbraak komt in het conflict tussen de filmstudio’s en de scenaristen (eindelijk, Jezus Christus!) duiken er ook zoetjesaan nieuwe weetjes op over aankomende producties. Op Kotaku staat deze week een update over een ‘live action’ Castlevania-film. Eerste gedachte: hell yeah!

Castlevania is het type spel dat misschien de stap naar het grote doek zonder veel kleerscheuren kan doorstaan. De reeks, die al sinds 1986 op de markt is en versies kent op elke belangrijke console sindsdien, draait om de familie Belmont en hun eeuwige strijd met Dracula. In zijn zoektocht naar de vampier komt de speler eerst oog-in-oog te staan met allerhande monsters in een kleurrijke fantasiewereld. De serie wordt gekenmerkt door een uitmuntende soundtrack en uniek art work.

De film zal hevig leunen op gebeurtenissen uit Castlevania III, het laatste spel uit de reeks voor Nintendo’s NES. Trevor Belmont neemt in dit spel de zweep op tegen hordes vijanden samen met een groep avonturiers. En blijkbaar nemen de producers het niet zo nauw met de chronologie: ook personages uit latere Castlevania-spellen worden ten tonele gevoerd. Ach ja, zelfs een doorgewinterde fan heeft al moeite om de meer dan twintig spellen uit mekaar te houden. Of dit project goed onthaald zal worden is nog maar de vraag. Game-naar-film adaptaties lopen meestal niet goed af en het is geen zekerheid dat Castlevania er wel in zal slagen. Alhoewel, Indiana Jones zwaait ook met een zweep en dat is ook wel losgelopen.

The times they are a-changing

Nota van de auteur: heeft u een korte aandachtsspanne, dan is deze tekst misschien niet voor u. Maar doe uzelf een plezier en bijt door. Het is het waard. We beloven wel geen taart op het einde.

Doet u wel eens aan hokjesdenken? Natuurlijk wel, geef het maar toe. Het is o zo verleidelijk meneer om mensen bij een bepaald stereotype onder te brengen. Misschien doet u wel op een alledaagse basis. En misschien, heel misschien, brengt u ook gamers onder in een stereotype. De oudere lezers hebben al weet van deze wijsheid maar vroeger was alles beter. Er was minder vervuiling, minder rommel op televisie en ook minder stereotypen. Nu? Ha! Ze gooien je dood met afval, Debby & Nancy en stereotypen.

Het was dan ook makkelijk om iemand die al graag eens een videospelletje speelde, te labelen als een contactgestoorde zonderling. Hard-core, noemden we dat toen. Iedereen klopte elkaar nog op de schouder als een spel na veel zwoegen uit was en we vonden het allemaal best gezellig. Dat was het voordeel van een klein subgroepje: je was op mekaar aangewezen. Maar een goed jaar geleden brak de dam. Door de opkomst van de casual gamer kan plots iedereen een controller opnemen: van je zusje tot je grootvader. Slimme marketeers spelen hier natuurlijk snel op in: de markt is de laatste tijd dan ook overspoeld met gewoonweg te makkelijke en domweg idiote games. Het gaat zelfs zo ver, dat alle spellen die in 2007 door de ESRB een rating werden gegeven, voor 94 % gericht waren op een publiek van - 13. Nu ja, de gustibus et coloribus non disputandum est.

Maar wat doe je als je echt geen tijd hebt om meer dan 40 uur in pakweg een nieuwe Legend of Zelda of Final Fantasy-game te steken? Eigen onderzoek wijst uit dat 100 procent van de ondervraagden zich dan ook niet wil wagen aan een spel zoals Peggle. De makkelijkste oplossing? Een nieuwe subgroep, hoera! Verheugt u allen ten lande, verwelkomt de komst van de mid-core gamer! Een groep die “all things to all people” wil zijn: ze eisen betaalbare spellen, redelijke graphics (liefst zonder bloom), veel save-mogelijkheden en levels die op een normale dvd passen. Meestal zijn compromissen halfslachtige oplossingen maar hier kan ik me echt in vinden. Gedaan met € 60 uit te moeten geven aan een spel wat veel te makkelijk/kort/inhoudsloos (schrappen wat niet past) is. Voor diegenen die mij zoeken, ik sta ginds met die vlag te zwaaien. Viva la revolución!

Bekijk het hele manifesto hier

On a side note: Raptor Safari!