Een strijd tegen windmolens

Wanneer is een nieuwe industrie volwassen? Verschillende antwoorden zijn mogelijk: als je plots belastingvoordeel kan claimen, een spectaculaire prijzenceremonie houdt of als je console plots opduikt in verschillende wetenschappelijke studies. Allemaal spannende mijlpalen maar je kan pas echt van volwassenheid spreken, als er een schimmig schandaal opduikt.

Gerstmanngate (met enige zin voor overdrijving werd er inspiratie gehaald bij Watergate e.a) lokte een enorme storm van protest over het wereldwijde web uit. Jeff Gerstmann, editorial director bij Gamespot werd om onduidelijke redenen plots ontslagen. En waar rook is, is vuur. Verschillende bronnen wezen de plotse aankondiging toe aan een minder lovende recensie die Gerstmann had geschreven over het spel Kane & Lynch.

De recensie in kwestie gaf de shooter een 6.0. Op zich niet vreemd: Metacritic vermeldt een gemiddelde van 65 tot 69 procent, wat niet ver uit de buurt is. De meeste recensies lijken het dus met mekaar eens te zijn: er was ruimte voor verbetering. Jammer genoeg voor Gerstmann speelden er grotere belangen mee.

Rond de tijd dat de recensie op het internet verscheen, liep er een uitgebreide reclamecampagne op Gamespot rond Kane & Lynch. Deze werd plots stopgezet en ook de recensie werd aangepast, zogezegd om “de tekst beter bij het gegeven cijfer aan te laten sluiten”. Plots kwamen er andere belangen aan het licht: een anonieme bron gaf te kennen dat producent Eidos verre van tevreden was. Een slechte recensie die tijdens een grote reclamecampagne verschijnt, was blijkbaar “not done”. Gamespot reageerde uiteindelijk met de publicatie van een soort FAQ waarin alle beschuldigingen ontkend werden. Bent u verrast? Ik alvast niet.

We leven immers in een tijd waarin de adverteerder, zeker op het web, het meer en meer voor het zeggen heeft. Steeds meer spellen duiken op met een soort van ingame advertising of tonen advertenties tijdens het laden. Al bij al is het een evolutie waar ik met gemengde gevoelens tegenaan kijk. Langs de ene kant verlaagt dit mogelijk de prijs van spellen maar dit mag natuurlijk niet ten koste gaan van het spelplezier of in dit geval, de redactionele onafhankelijkheid. De tijd zal leren welke kant we opgaan.

Rock, Paper, Joypad dossier: Jeff Gerstmann en de invloed van adverteerders op videospellen

Nu de storm wat is gaan liggen, lijkt de tijd rijp om wat dieper in te gaan op het grootste schandaal in video game journalism: Gerstmanngate. Tijdens de volgende week brengt Rock, Paper, Joypad nieuwe inzichten en meningen over dit ophefmakend schandaal. Hieronder alvast een voorproefje!

Ons kookboek

Bloggen kan een zware job zijn! Elke week weer een duizendtal tekens uit je vingers moeten toveren is vermoeiend en tast je reserves aan. Gelukkig kunnen we ons nu weer oppeppen met een koekje van eigen deeg: game-cakejes!
Steeds meer taarten in de vorm van een spelpersonage vinden de weg naar de oven, zelfs in die mate dat er een hele site aan toegewijd is. Moet er eens geen onderzoek gebeuren naar het effect van al dat glazuur op je oog-handcoördinatie? Want als je van iets je als een gek gaat gedragen, dan is het wel glazuur!

Wie tandartsen liever mijdt, kan zich nog altijd te goed doen aan deze Pokémon-noedels.De eetstokjes en een motiefje van de rijzende zon maken het voedzaam én leerrijk! Deze fenomenen verklaren misschien ook wel het succes van een spel als Cooking Mama. Wie had ooit kunnen denken dat een spelletje waarin je met een miniscuul pennetje miniscule groentjes moet fijnhakken meer dan twee miljoen exemplaren zou verkopen? Nu ja, na al die taart en noedels wil een mens ook wel eens wat anders leren maken.

Na de tabakslobby, nu de gamelobby

Het hele legertje fans dat zich achter één bepaalde console schaart, heeft het al lang duidelijk gemaakt: gamers zijn niet bang om zich fanatiek uit te spreken. Hun trouw en luidruchtigheid maakt hen nu ook een kracht om rekening mee te houden in de politiek.

De Amerikaanse lobbygroep Entertainment Software Association (ESA), die grote spelproducenten als EA en Nintendo vertegenwoordigt, keurde deze week een actiecomité goed dat geld gaat doneren aan “gamer-vriendelijke” politici. Wat moet je daarvoor doen? Wel, alleszins niet zomaar bij elk incident roepen dat het de fout van Grand Theft Auto is doet al veel! En het levert zomaar tussen de $50.000 en $100.000 op.

ESA’s voorzitter Michael Gallagher beseft dat deze cijfers niet zo heel veel betekenen, hij noemt het wel “een belangrijke stap in de politieke groei naar volwassenheid van de sector”. Natuurlijk had dit initiatief al veel sneller genomen moeten zijn. Veel te veel (Amerikaanse) politici zien videospelletjes als de baarlijke duivel, huidige presidentiële kandidaten inbegrepen. Benieuwd of een klein geldzakje de vooroordelen kan bedwingen...

In een poging toch nog wat zieltjes voor de goede zaak te winnen en het de gamende kiezer makkelijk te maken, werd het profiel van de democratische presidentskandidaten gelinkt aan één van de drie spelconsoles. John Edwards zou als voorman van de vorige campagne een PS3 zijn, Obama een Wii en Hillary Clinton een Xbox 360 vanwege haar “betrouwbaarheid”. Dat belooft dus wat, met die Red Ring Of Death...